Van tijd tot tijd vind ik het heerlijk om wat te filosoferen, en vandaag is zo’n dag. In deze blog neem ik jullie mee in mijn gedachten en focus ik me wat meer op de menselijke kant van de leiband. Dat is immers de enige kant waar we echt controle over hebben, en waar dus vaak het meeste ‘werk’ in zit (als het gaat om de relatie met onze honden, natuurlijk. Jullie zijn allemaal precies goed zoals jullie zijn!).
Ik ben geen doorgewinterde filosoof, en het is vaak ook niet zo eenvoudig om mijn hersenspinsels op papier te zetten. Dus dacht ik, laten we beginnen met een zeer herkenbaar, praktisch scenario en zien waar het naartoe gaat. #byebyedanmaarperfectionisme
Dus, stel je voor: je wilt echt niet dat je hond de uitwerpselen van andere dieren opeet. Het is gewoonweg vies! Honden zijn van nature nieuwsgierige wezens, en het gebeurt weleens dat ze een stukje uitwerpsel oppakken om het te onderzoeken (‘hmmmm, wat is dit?’). Bij dat onderzoek hoort natuurlijk ook wat kauwen… en daar begint het gedoe. Het baasje walgt van het tafereel, begint te roepen en te schreeuwen, rent op de hond af om er snel een einde aan te maken. De hond, zich van geen kwaad bewust, begrijpt er niets van! Het baasje komt eraan en steekt zijn hand in de keel van de hond om het uitwerpsel eruit te trekken. Honden begrijpen het concept van handen niet echt, aangezien ze die niet hebben en alles met hun mond doen. Dus in hun ogen haalt het baasje met zijn ‘mond’ (handen) iets uit hun mond. En tadaa, hier ontstaat de waarde! Als het baasje het zo graag wil hebben, moet het wel iets heel waardevols zijn!
En nu komt het, want dit scenario herhaalt zich steeds opnieuw. Hoe meer het baasje walgt en zich voorbereidt op de hond die uitwerpselen gaat eten, hoe meer interesse de hond toont. Hoe sneller de hond ruikt aan de uitwerpselen, hoe beter hij zijn baasje kan timen in zijn reactie, hoe sneller hij wordt in het opeten ervan. De hond begrijpt niet waarom zijn baasje dit zo graag wil, want serieus, het ruikt en smaakt naar uitwerpselen, maar hij eet het maar beter snel op, zodat het baasje er niet meer bij kan! Voor de hond is die uitwerpsel inmiddels een steakdiner geworden!
Wat heeft dit voorbeeld nu te maken met Annelies die in filosofiemodus schiet? Wel, alles!
Laten we deze situatie eens vanuit een breder perspectief bekijken. Vaak komt het erop neer dat als we nadenken over wat we willen, we eigenlijk nadenken over wat we niet willen. ‘Ik wil geen fouten maken’, ‘ik wil niet stom klinken’, ‘ik wil niet alleen zijn’, ‘ik wil geen geld tekortkomen’, ‘ik wil dat mijn partner dat niet meer doet’, … Onze focus ligt vaak op wat we willen vermijden in plaats van wat we echt willen bereiken.
Wat wil je? Wat wil je in het leven? Wat wil je voor jezelf? Wat wil je nu? Wat wil je in je relatie? Wat wil je in je onderneming?
Wat wil je? Denk gewoon even aan iets dat je op dit moment wilt, hetgene wat je nu het liefste wilt. Kies één ding uit.
En ik heb het niet over seks, eten of een andere emotionele aankoop of impulsieve beslissing. Dat is een heel ander verhaal. Ik heb het over doelen, iets dat je echt in je leven wilt hebben. Een vaardigheid, een opleiding, een familie, iets met je hond.
Misschien wil je dat je hond zich anders gedraagt…
En ik geloof echt dat het zo belangrijk is om te begrijpen dat zolang je niet zeker weet wat je echt wilt, je het ook gewoon niet kunt krijgen. Dus duik even met me mee in de diepte. Want is wat je denkt dat je wilt, ook echt wat je wilt?
Of is het misschien iets dat je gewoon heel graag zou hebben?
Alles hangt af van de inspanning die je ervoor wilt doen, toch?
Is wat je wilt op dit moment iets dat je nodig hebt, maar dat je niet kunt behouden? Is het iets waar je op hoopt? Of is het eerder een wens? Of… is wat je wilt een verwachting?
Verwachtingen… een gevaarlijk woord en vooral een gevaarlijk iets om voor te leven, want het zal je keer op keer leiden naar teleurstellingen. En teleurstellingen leiden naar frustratie en frustratie leidt naar woede. Wanneer je niet krijgt wat je verwacht, ga je reageren, en waarschijnlijk niet op een leuke manier! En die reactie zal voelbaar zijn, voor jezelf, voor je omgeving en voor je hond. Je hond zal zich als een spiegel gedragen en ja, daar is die vicieuze cirkel.
Als we nadenken over wat we willen, komt het er vaak op neer dat we nadenken over wat we niet willen. ‘Ik wil geen fouten maken’, ‘ik wil niet stom klinken’, ‘ik wil niet dat mijn hond uitwerpselen eet’, ‘ik wil niet alleen zijn’, ‘ik wil dat mijn partner stopt met …’.
Newsflash: niets bloeit in duisternis, althans, niets goeds. Zonneschijn doet dingen groeien. Dus wat als we onze focus nu zouden zien als de zon? Zouden we zo geen beter begrip krijgen van wat we echt willen?
Laten we het eenvoudiger maken door te kijken naar de dingen die we nodig hebben voor wat we echt willen. Het is een beetje zoals een recept! Als je vanavond vegetarische teriyaki wilt maken, heb je van alles nodig om het te kunnen maken, anders is het geen vegetarische teriyaki!
Dus als je iets wilt, kijk dan naar wat nodig is, naar de ingrediënten. Splits het op, maak het behapbaar. Als je alle behoeften in kaart brengt om dat ene ding te bereiken en je bent niet bereid om aan al die behoeften te voldoen, dan wil je dat niet echt. Je kunt geen stappen overslaan in een recept.
Dus pak je zonneschijn (je focus) en schijn het op de dingen die je nodig hebt, en je zult zien dat hetgeen je wilt steeds sneller groeit. Het gaat uiteindelijk altijd om een proces! Zoals in de landbouw: de grond moet vruchtbaar zijn, vervolgens moet je het zaad planten, water geven, voeding geven, begeleiden, snoeien,… en het duurt wel even voor je kunt oogsten.
Terugkomend op het voorbeeld van de hond die uitwerpselen eet… Ik zou in detail kunnen treden over hoe je dit proces kunt veranderen, maar er is geen recept, techniek of format dat dit zal veranderen totdat de mens stopt met denken dat het walgelijk is en dat ze dit niet willen. Je kunt dan beter gewoon blijven toekijken hoe je hond die uitwerpselen eet en gewoon verder wandelen. En gegarandeerd, na verloop van tijd, zal de hond ermee stoppen.
Richt je focus op de dingen die je wel wilt, splits het op in wat ervoor nodig is en wees bereid om hier het werk voor te verrichten.